یادداشت| بانویی فراتر از واژه‌ها؛ فاطمه (س)

به گزارش نوید شاهد ایلام، سالروز شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله‌علیها)، روز اندوه و ماتم خاندان عصمت و طهارت است؛ روزی که آسمان در سوگ بانویی می‌گرید که پاره تن پیامبر بود و مایه آرامش دل علی. این روز، نه فقط یادآور مظلومیت بانویی است که حقش غصب شد، بلکه نماد غربت حقیقت در میان مردمانی است که نور را تاب نیاوردند. در این روز، دل‌ها به درد می‌آید، اشک‌ها جاری می‌شود و دل‌های عاشق، در فراق مادر امامت، به سوگ می‌نشینند. سالروز شهادت فاطمه (س)، نه فقط روز عزای اهل بیت، که روز اندوه تمام هستی است؛ چرا که با رفتن او، زمین از آسمان تهی شد.

بانو! مزار تو در سینه عاشقان توست. از آن روز که رفتی، یاس‌ها کبود می‌رویند و آسمان، بی‌پناه‌تر از همیشه، بر زمین خم شده است. تو ستون استواری عرش خدایی، بانو! چگونه تاب می‌آورد زمین، بی‌تکیه‌گاه تو؟ برخیز! که اگر تو برنخیزی، آسمان فرو خواهد ریخت. برخیز و زخم‌هایت را پنهان کن؛ مبادا دشمن، خیال پیروزی در سر بپروراند.

تو را چگونه می‌توان نوشت؟ قلم در برابر عظمتت، ناتوان است. تو، تجلی تمام‌قد انسانیت و آیینه تمام‌نمای زیبایی خلقتی. اگر تو نبودی، کاروان هستی راه نمی‌افتاد، بهار نمی‌شکفت، تابستان نمی‌رسید، پاییز زرد نمی‌شد و زمستان پیر نمی‌گشت.‌ای کوثر خدا،‌ای دختر رسول،‌ای اُنس مهربان! دل رمیده ما را جز تو چه کسی مونس تواند بود؟ در خاموشی قبرت، تابش هزاران خورشید را دیدم. اگر نشانی از مزارت نیست، چه باک؟ هر دل عاشقی، نشانی از تو دارد. هر سنگ‌نبشته‌ای، حکایت تو را بازمی‌گوید.

فرشتگان مضطرب‌اند… در باغ بهشت، آتش افکنده‌اند؛ و تو، میان در و دیوار، ناله می‌زنی؛ زمین ضجه می‌زند، آسمان می‌گرید. خاک بر سر دنیایی که پس از تو، همچنان ایستاده است.
فاطمه جان! یاریمان کن تا در انتظار فرزندت، که انتقام سیلی و غربتت را خواهد گرفت، ثابت‌قدم بمانیم. تو را نمی‌توان با واژه‌ها توصیف کرد؛ تو را باید حس کرد… دل، رفتار و گفتاری که مورد پسند تو شد، قبر مخفی‌ات را در دل خود خواهد یافت.

وقتی دل، لبریز از محبت تو شد، مزار تو را در روشنای دل خویش خواهیم یافت… و آن‌گاه، دیگر نیازی به نشانی نیست.

انتهای پیام/